dinsdag 25 juni 2013

Bij een club is altijd wat te doen.

Op het einde van een voetbalseizoen vindt bij de voetbalclub altijd weer de start plaats van het nieuwe seizoen. Het stopt dus eigenlijk nooit. Het is nooit winterstop en nooit zomervakantie. Wel voor spelers, ouders en supporters. Even niet die wekelijkse gang naar de club. Om te trainen of voor de wedstrijd. Maar niet voor iedereen. Voor kaderleden of vrijwilligers kan dit belastend lijken. Nooit even rust? Gelukkig wel hoor, maar er is ook in de vakantie elke dag wel iemand van de club bezig mét de club. Soms omdat het moet, maar vaak omdat er dan even tijd is om dat ene klusje te doen. Vaste zaken op vaste tijden, en wat niet gebonden is, op het moment dat jou dat uitkomt. Maar altijd voor het moment dat de club jouw bijdrage nodig heeft. Want spelers, trainers, supporters verwachten ergens in juli al weer te beginnen. En dan willen ze wel dat het geregeld is.

Lang niet iedereen beseft dat heel veel mensen een actieve rol spelen in de club. En alleen maar om er voor te zorgen dat de speler kan spelen, de trainer kan trainen en de supporter kan genieten of zich kan ergeren. Laat staan dat die actievelingen, vrijwilligers en het kader van de club, ieder vanuit de rol die ze vervullen, de waardering krijgen die ze verdienen. Om een rol binnen de club te spelen is het heel belangrijk dat je hart ook bij de club ligt. Dat mensen plezieren voor jou heel belangrijk is. Jij haalt plezier uit het plezier van een ander en het idee dat je daar iets in hebt kunnen betekenen. Dat is wat de echte vrijwilliger en het rechtgeaarde kaderlid drijft. Iets voor een ander wil betekenen. En daar hoeft weinig tegen over te staan. Feitelijk is dankjewel zeggen of je duim opsteken voor hen al ruim voldoende.

En toch gebeurt dat laatste lang niet altijd. Niet door spelers, ouders en supporters, maar ook bestuursleden, kaderleden en vrijwilligers vergeten nogal eens elkaar een pluim te geven. Een welgemeend schouderklopje, of iemand het podium te gunnen wat die persoon verdient of afdwingt. En waarom dit dan niet altijd even goed gaat? Er gewoon niet aan denken, onkunde en je leermomenten niet onderkennen, moeite hebben iets van je (zelfbedachte) status te willen inleveren. Een ander wat gunnen. Respect. Respect voor de wensen van een ander. Respect voor de kennis en vaardigheden van een ander. Respect voor een andere mening dan de jouwe. Respect voor de club. Respect voor het gegeven dat jij net als al die anderen maar een onderdeel bent van die club. Niks meer of minder. Maar met elkaar vorm je samen wel die club. Verschillen verbonden door een club.

Dus wees dankbaar naar je vrijwilligers en kader. Help hen in hun taak. Help hen te leren. Want zij helpen jou. Toon respect voor elkaar in woord en gebaar. Schouderklopje waar het hoort en kan. Aanspreken in respect waar je vindt dat dit moet. Je niet belangrijker vinden dan een ander, maar beseffen dat jullie kennis en vaardigheden elkaar aanvullen en daarmee zorgen dat 1+1 = 3 is. Dus als je ergens tijd hebt en over kennis en vaardigheden beschikt die het plezier en respect in voetbal nog groter maken op jouw club, voel je dan niet belast of bezwaard. Geef elkaar de hand om samen actief jouw club nog leuker te maken. Wordt vrijwilliger of kaderlid! Fijne vakantie.


Rien van Eck


De website van v.v. Nunspeet is niet meer goed bereikbaar door een malware melding. Lekker dan. Daarom mijn bijdrage aan de jeugdnieuwsbrief juni 2013 maar in mijn eigen blog opgenomen. Ben tenslotte ook de auteur er van.