Waarom en waarover wil ik verhalen? Ik wil voor mijzelf vastleggen wat mij zoal bezig houdt, wat ik van iets vind, wat ik voel, waar ik aan denk. Om af en toe te kunnen teruglezen hoe ik mij ontwikkel. Ruim 3 jaar geleden ben ik begonnen met het bijhouden van een dagboek. Uitsluitend om mijn ontwikkeling op een Werk Ervaring Plaats (WEP) bij te houden. Ik wilde af en toe terug kunnen bladeren in mijn ontwikkeling als mens en professional. Op dat moment, begin 2010, was ik een nieuwe weg ingeslagen in mijn professionele ontwikkeling. Ik wilde wel eens weten of leidinggeven / meer verantwoordelijkheid hebben wel iets voor mij was. Op dat moment was mijn functie letterlijk: Professional Informatieverwerking. En dat dekte de lading wel tot dan toe. Gedurende 18 jaar had ik mij in het informatieproces bij de politie opgewerkt van hoofdagent bij de Vreemdelingendienst van het OC Zeewolde, via allerlei functies die iets met informatie hadden te maken, tot professional Informatieverwerking bij het KLPD, dienst IPOL. In die 18 jaar was ik ook echt gaan zwerven in politieland. Iets wat ik al wilde toen ik in 1981 bij de politie begon. Heb in verschillende korpsen mogen werken en letterlijk het hele land bezocht vanwege mijn verschillende functies. Zelfs daar buiten de nodige contacten onderhouden. Wat dat betreft ben ik een heel gelukkige ‘professional’ geworden. Kijk ik met dankbaarheid terug op de periode tot begin 2010. Veel bagage meegekregen vanuit het vergaren van kennis en het zo vaak mogen delen met anderen. Ook ‘professionele’ krassen, soms diepe, opgelopen. Maar kennelijk overkomt elk mens dat binnen zijn of haar werkkring. Het is een deel van je ontwikkeling. Uiteindelijk wordt je daar wel wijzer van. Ik wel. Toch. Maar daar was soms veel tijd en verwerking voor nodig. Voor die soms erg moeilijke tijd heb ik mij altijd wel vastgehouden aan het gezegde: ‘Het maakt niet uit hoe vaak je valt, het gaat er om hoe vaak je weer opstaat en verder gaat!’ Maar niet getreurd, op dit moment zit ik weer in een enorme flow in mijn werk als OVD-Informatie en als vrijwilliger bij de KNVB Oost, in de functie van procesbegeleider Sportiviteit & Respect en een Veilig Sport Klimaat. Elke dag sparren met collega’s van uit de uitvoering tot in de operationele-, tactische- en soms strategische leiding aan toe. Heerlijk! Voor mijn gevoel maak ik op dit moment ook weer zoveel ontwikkeling door. Waar ik regelmatig ook echt kippenvel van kan krijgen. Tel daar bij op de kansen die ik krijg via mijn vrijwilligerswerk om sporten ‘meer veilig te maken’, dan rest mij alleen maar een heel dankbaar gevoel. Dat ik dit kan en mag doen en daar onderdeel van mag zijn. En wat betreft het bloggen, ook weer een nieuwe ervaring, delen wat er in mijn hart en hoofd omgaat. Positief en negatief ervaren. Mijn gevoel. Mijn mening. Hoe ver durf ik te gaan? Hoe ver wil ik gaan? Gewoon om later in mijn eigen leven terug te kunnen bladeren omdat niet alles even scherp in het geheugen gegrift zal blijven. Wat een ander er van vind, vind ik op zich niet zo belangrijk. Als het iemand helpt door herkenning of delen van gelijk gevoel, is mijn dag al goed. Ik ben zelf altijd enorm vereerd (verwonderd) als mensen mij vertrouwen geven en hun gevoelens en meningen met mij willen delen. Een van mijn motto’s is: ‘Als je iets voor een ander kan betekenen, doe dit dan ook. Maar vergeet jezelf niet.’ Voor die gedachte en drive ben ik mijn ouders nog altijd dankbaar.