AFC en andere 'clubs van stand'.

Het tussen haakjes plaatsen van ‘clubs van stand’ is niet denigrerend bedoeld. Beslist niet zelfs. Ik vind het leuk om van een club te vernemen of te weten welke historie zij hebben. Zeker als je dan bij zo’n club op bezoek komt die daar ook nog zichtbare uiting aan geeft. Of als je het internet afschuimt naar informatie over de te bezoeken club, en je stuit dan op een prachtig historisch verleden.

Dat is dus het voordeel als je met Jorn mee op tour mag elk seizoen. Je komt bij allerlei clubs over de vloer. Van kleine dorpsclubs en BVO’s tot de voormalige clubs van stand die vroeger zelfs een ballotagecommissie bezaten. Omdat niet iedereen natuurlijk zomaar aan de wonderschone voetbalsport kon mee doen en zeker niet bij zulke clubs van stand. Als kleine jongen interesseerde geschiedenis in de ruimste zin des woord mij al enorm. Ook als het over voetbal ging. Mijn opa van moeders kant kon soms zo mooi vertellen over dit soort clubs en welke geweldige voetballers daar wel waren groot gebracht. Het was altijd feest als hij me als klein jongetje op zaterdagmiddag op kwam halen. Mee naar het veld, naar mijn ooms kijken.

Het begon 5 jaar geleden, toen Jorn, via bemiddeling van een collega uit Zoetermeer, mocht fluiten bij VUC in Den Haag. Hij was daar als beginnend scheidsrechter actief op het toernooi voor C-junioren. Ik genoot al voor wij er waren. Want inderdaad heeft VUC historie. Voorwaarts Utile-Dulci Combinatie, zoals de clubnaam voluit geschreven wordt, opgericht in 1909, straalt dat in alles uit. Het nuttige met het aangename verenigen, is de betekenis. Dat doet deze club nog steeds elk weekend. Naast voetbal wordt er ook cricketafdeling opgericht in 1928. Om het echt af te maken voor de liefhebber, VUC heeft nog steeds een prachtige authentieke houten tribune. Huis ten Bosch, het woonpaleis van onze voormalige vorstin, ligt op een steenworp afstand. In alles op stand dus. VUC was de eerste oude club die ik van mijn denkbeeldige lijstje mocht afstrepen.

De volgende club met historie waar wij kwamen was Robur et Velocitas uit Apeldoorn. Vrij vertaald betekent het; sterk en snel, kracht en snelheid. Opgericht in 1882. Ook ooit begonnen als cricketclub en de op twee na oudste club van Nederland. Een club waar je als jongeling destijds niet zo maar binnen kwam. De ballotagecommissie legde jou als mogelijk nieuw lid, en jouw ouders, langs de lat. Was jouw nest voldoende van een zekere aanzien en eerbaarheid geweest om op het gras van deze club de edele voetbalsport te mogen beoefenen. Je had destijds beslist meer kans als je vader tot de notabelen of hoeders van de stad behoorde, dan als jouw vader een eenvoudig handwerksman of dagloner was. In die laatste gevallen kon je het eigenlijk wel vergeten. Een club met Koninklijke leden in het verleden, woonachtig op het kroondomein het Loo in Apeldoorn. Nog steeds een club die met trots haar naam draagt.

Ook kwamen wij bij een andere beroemde Apeldoornse club op bezoek. Deze club bestaat dit jaar precies 100 jaar. Ze werd opgericht in 1913, om precies te zijn op 25 februari. Eerst heette de club voluit; Apeldoornse Geheel Onthouders Voetbal Vereniging. De leden waren lid van de ‘Blauwe knoop’ en dus werd er voor een blauw shirt gekozen. In 1921 werd deze afkorting verandert in Alleen Gezamenlijk Oefenen Voert Verder. Of er pas vanaf dat moment alcoholische dranken geschonken werden, verteld de literatuur niet. Ook deze club heeft nog een prachtige authentieke houten tribune staan langs het hoofdveld. Het sportterrein zelf ligt prachtig verscholen in de bossen en heeft de toepasselijke naam ‘Berg en Bos’. Het heuvelachtige terrein zal de bergen verklaren. Een club waar wij graag komen. Vriendelijke mensen die je helpen en een jeugdtrainer die zijn teamspelers meer bijbrengt dan alleen voetbal. Ook normen en waarden. Nog steeds een voorbeeldige club met een prachtige oprichtingsnaam.

Dit voorjaar werd in Leiden de voetbalclub UVS aangedaan. Op internet had ik al gezien dat ook deze club van historie doordrenkt was. Bij aankomst viel de, enigszins in verval geraakte, stadionopzet op. Verhoogde borders langs het veld, zoals bij meer oude clubs te zien is. Vroeger was er vrijwel niets anders dan voetbal in het weekend en dat trok duizenden liefhebbers naar de velden. Op dat veld werd die middag niet gespeeld. Ik stond alleen op die oude stenen border langs het veld. Even met mijn ogen dicht en in mijn gedachten zag en hoorde ik duizenden mensen om mij heen. Kippenvel dus. UVS werd opgericht op 1 april 1914 als ‘Achilles en in 1915 verandert de naam in ‘Uit Vriendschap Saâm’. Dus ook al bijna een eeuweling  De club heeft naast de kantine een prachtige historiekamer ingericht. Met zorg samengesteld. Als liefhebber vergeet je daar de tijd en moet je oppassen dat je een groot deel van de wedstrijd daar door niet mist. Een genot om te vertoeven, ook al was het een erg koude en natte dag. De warmte van de oude glorie vergoedde veel.

Afgelopen zaterdag mocht ik een andere wens van mijn lijstje afstrepen. AFC uit Amsterdam. De Amsterdamsche Football Club, staat er in grote trotse letters op het ruim 50 jaar oude clubgebouw. Midden tussen de wanna-be-skyscrapers op de Zuidas langs de A10. Opgericht in 1895. Een club met niet alleen een grote historie, maar ook een club van beroemde leden, al dan niet met een roemrucht voetbalverleden. Aan de auto’s op de oprit zou je het al kunnen aflezen. Weinig Japanners, maar degelijke Duitse automobielen, waarvan sommige wel erg sportief uitgevoerd. Naast de trap naar de ingang hangt een heus klein carillon, dat elk half uur de bezoekers attendeert op het voortschrijden van de tijd. Boven aan de trap naar het clubgebouw hing een bord met het opschrift: 'Het sieraad van een huis zijn de vrienden die er verkeren'. Geldt dat niet voor ons allemaal en overal?! Ook deze club ademt in alles historie. Prachtig om te mogen vernemen als je daar rond loopt en het verleden tot je neemt dat in mooie vitrinekasten voor jou wordt uitgestald. Op bezoek op een dag dat de vlag aan het einde van het voetpad al halfstok hangt. Om spelers en bezoekers te laten weten welke bijzondere dag het zaterdag was. Die oorlog trok ook destijds diepe sporen in deze club. Het contrast met dit verleden en de dag zelf was misschien wel groot. Zaterdag was het één van de mooiste dagen van het jaar tot nu toe. De zon scheen, spelers en bezoekers genoten in een heerlijk zonnetje van ‘het edele voetbalspel’.

Ik, ik heb genoten bij al deze historische clubs. En zal altijd met veel plezier aan deze ‘clubs van stand’ terug denken. Ik ben toch bevoorrecht dat ik zo naar sport en talenten mag kijken, en daar enorm van mag genieten?! Toch? Heerlijk!