Het balletje rolt weer, de eerste oefenpotjes en
bekerwedstrijden zijn al weer gespeeld en als dit stukje proza in de
nieuwsbrief van de Nunspeetse jeugd verschijnt is de competitie ook al
onderweg.
Het zal anders zijn als vorig seizoen en wennen. De KNVB,
onder auspiciën van het NOC*NSF en in samenwerking met de andere nationale
sportbonden, pakt uit met ondersteuning van clubs op het gebied van
Sportiviteit & Respect. Verenigingen gaan zelf aan de slag bij hun club,
samen met de leden, kaderleden, supporters, ouders en noem al die mensen maar
op die om een of andere reden bij de clubs op of langs het veld actief zijn.
Aan de slag om met elkaar een Veilig(er) Sport Klimaat te creëren, zowel uit al
thuis. Samen, met elkaar binnen de eigen club en samen met de andere clubs waar
we mee samenspelen in de verschillende competities. Want om er wat van te maken
moeten we het zelf en met elkaar doen. En de KNVB ondersteund daarbij, om de
clubs op weg te helpen het uiteindelijk helemaal zelf te gaan doen.
Daar zal nog wel wat tijd overheen gaan dus. Nieuwe
dingen. Nieuwe (spel)regels. Anders. Onomkeerbaar?! Hopelijk wel. Dat gescheld
en gelazer op en langs het veld moet maar eens afgelopen zijn. De oude garde
roept dat voetbal emotie is. Het hele leven is emotie, beste oude garde! Maar
dan scheldt je thuis je vrouw of man, op het werk je collega of je baas, of in
de kroeg of op school je vrienden toch ook niet verrot? Want dat is toch niet
normaal. Zeggen we, vinden we en doen we als het goed is ook. Maar op zaterdag,
op het veld of langs de lijn mag het dan wel? NOT! Ik vind het schandalig en
schaam me soms kapot om wat ik hoor en zie. En dat gebeurt ook bij Nunspeet!
Nog steeds.
Bij het eerste langs de lijn, naar spelers en begeleiders
van de tegenstander, naar de scheidsrechter en de vlaggers. Maar ook bij andere
teams en in de jeugd. Als je dat bij mij thuis zou doen zou ik je buiten
zetten. Ik neem aan dat iedereen er zo over denkt, op een enkele minder sociaal
gevormd iemand na dan. En toch misdragen
we ons op zaterdag. Ik zie kinderen bang zijn voor hun eigen ouders omdat die
wel heel erg nadrukkelijk en bijzonder onsportief langs de kant staan. Voetbal,
sport, is bedoeld om van te genieten, om te ontspannen door inspanning, om je
batterij weer op te laden voor een nieuwe week.
Dus de club is aan zet. Jij in het veld of langs de lijn
bent aan zet! De club moet laten zien via hun media wat ze er aan doen. Wie ze
aanspreken en waarom. Wie er straf krijgt en waarom. Maar ook wie er een
schouderklopje hebben gekregen in het weekend of de voorgaande week en waarom
dat die mensen die pluim hebben verdiend. Want je kunt wel gedragsregels
opstellen, maar daar heb je pas wat aan als je die regels handhaaft waar dat
nodig is en de mensen complimenteert die er iets mee doen. Want anders is het
een wassen neus, ‘windowdressing’. Maar jij langs de lijn of in het veld, jij bent
ook aan zet. Spreek die halsstarrigen naast je aan, en als ze niet willen meldt
het bij de club. Liever met een groep die wil en er lol aan heeft, dan met een
deel dat het plezier van anderen blijft vergallen. Die kun je missen als
kiespijn. Niet meer toelaten. Ongeacht of ze iets betekenen of betekend hebben
voor de club.
Er is maar één remedie die dit alles kan ombuigen.
POSITIEF COACHEN! Naar spelers, naar begeleiders, naar scheidsrechters en naar
vlaggers. Laat ieder in hun waarde, geef complimenten waar het goed gaat en
gebruik de ‘good stories’ voor de volgende wedstrijd om op verder te borduren.
Samen kunnen we het mooier maken, veiliger en zorgen we voor echt plezier bij
het mooiste spelletje ter wereld.
Jullie zijn aan zet!
Rien van Eck
Trajectbegeleider VSK
goed voorbeeld doet goed volgen!
BeantwoordenVerwijderenTrouwens, waar Nunspeet staat kun je in mijn beleving nagenoeg elke naam van elke voetbalclub in vullen. Ik kom op heel veel velden en weet dus waar over ik het heb.
BeantwoordenVerwijderen