Ze zijn er. En ik vind het elke
keer weer een feest om ze aan het werk te zien. Om dan te kunnen delen in waar
zij zo goed in zijn. Om meningen van hen te lezen. Om daarmee te kunnen leren
van hun drijfveren. Om hen te spreken als wij elkaar ontmoeten. Zodat ik kan
luisteren naar wat zij te vertellen hebben. Trainers met een uitgesproken
visie. Die weten wat belangrijk is om spelers te helpen groeien. Die daarvoor
de voorwaarden scheppen en ruimte geven aan ieders talent om ook te kunnen groeien.
Het maakt dan niet uit hoeveel
talent je hebt. Het gaat er bij hen alleen maar om, wat doe je daar dan mee en
wat heb jij in je om jezelf ook daadwerkelijk te laten groeien. Trainers kunnen
je wat aanreiken, het juiste klimaat voor jou scheppen. Uiteindelijk ben jij
het als speler zelf die bepaald hoe ver jouw beheersing van het voetbalspel zal
gaan reiken. En met welk plezier je elke keer weer het veld op stapt voor weer
een training of een wedstrijd.
Trainers die jou echt laten groeien
en jou daar echt in faciliteren, die kom je niet zomaar tegen. Als je geluk
hebt, komen ze op je pad. En dan maar hopen dat je het zelf ook ziet, hoort en
begrijpt. Het vraagt ook veel van je als speler. Die trainer geeft je elke keer
weer stof tot nadenken. Zelden krijg je daarin rust. Elke training en elke
wedstrijd weer. En als je de boodschap mist omdat je vaak met andere dingen
bezig blijft, tsjaaa. Dan zal jouw groei zich waarschijnlijk beperken tot waar
jij dacht dat je grenzen lagen. En niet tot waar jij zelf je grenzen uiteindelijk
weet te verleggen.
Je zult merken dat je feitelijk
elke dag van je leven bezig bent met het verleggen van je grenzen. Dat dit je
kan uitdagen en je de drive kan geven om die uitdaging iedere keer weer aan te
gaan. Wedstrijdje met jezelf. Dankzij die trainer die jou laat nadenken over
wat goed is. In welke situatie en met wie dan ook. Hoe jij met je tegenstander
en hun begeleiders om gaat en met de scheidsrechter. Hoe jij met de grensrechters
en het publiek omgaat. Dat respect een groot goed is in het veld, in de
kleedkamer, thuis, op school en in jouw hoofd. Die trainer die jou daar keer op
keer weer op wijst, je steunt in je groei, je advies aanreikt en jou zo de
ruimte geeft om jezelf te ontwikkelen.
Om uiteindelijk jezelf te
worden. Die unieke persoonlijkheid, die unieke speler. Met die unieke kwaliteiten.
Met die instelling die maakt dat al die unieke spelers, met verschillende
kwaliteiten toch een team gaan vormen om met elkaar een prachtige pot op het
veld leggen. En dat keer op keer weer proberen. Met vallen en opstaan, met de
leermomenten die je daarin krijgt aangereikt. En je na succes ook in de spiegel
laat kijken zodat je jouw eigen groei kunt zien, ervaren en je trots op jezelf
en je medespelers zult zijn.
Zulke trainers zijn een
cadeautje voor jou als speler. Je zult altijd met veel plezier en trots aan hen
terug denken. Ik ken er een paar en wordt daar iedere keer weer heel gelukkig
van. Als ik hen zie, hoor of van hen lees. Net als die spelers die in hun team
zitten. Ik gun elke jeugdspeler zo’n trainer. Ik hoop oprecht dat elke speler
mag zien, horen en ervaren wat ik zie, hoor en ervaar. Daar worden die spelers
echt beter van, als speler en als mens.
Rien van Eck
Trajectbegeleider VSK en S&R
KNVB Oost.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten